به گزارش قدس خراسان، طی چند سال گذشته دیوارهای مهربانی زیادی در شهر ایجاد شده بود که رونق خاصی داشتند. در هر محله‌ای ایستگاهی ایجاد شده بود تا مردم وسایل نو یا کهنه‌ای که نیاز نداشتند و می‌خواستند آن را به افراد نیازمند برسانند، در آن ایستگاه بگذارند؛ اما چند سالی است این اتفاق اجتماعی خیلی کمرنگ شده و به ‌سختی می‌توان دیوار مهربانی‌ای پیدا کرد که هنوز مردم برای کمک به نیازمندان، کمک‌های نقدی خود را از آن طریق به آن‌ها بدهند.

با دیدن مطلبی در فضای مجازی مطلع شدم در حوالی چهارراه شهدا مغازه فست‌فودی هست که هنوز دیوار مهربانی دارد. از همسایه‌ها سراغ آن مغازه را گرفتم؛ اما هیچ کدام خبری از آن دیوار مهربانی نداشتند و با تردید گفتند شاید همین مغازه باشد.

به آن مغازه فست‌فود رفتم و سراغ دیوار مهربانی را گرفتم و با کمال تعجب تنها یک فیش پرداختی کنار بنر دیوار مهربانی دیدم. انگار همان سرنوشتی که برای تمام دیوارهای مهربانی رقم خورده، این دیوار مهربانی را نیز دچار کرده بود؛ اما مغازه‌دار از این سنت زیبا دست نکشیده است.

محمد شیرزاد، مدیر این مغازه فست‌فودی است. از او درباره چگونگی راه‌اندازی دیوار مهربانی پرسیدم و گفت: ما سال ۹۶ این مغازه را افتتاح کردیم. همان زمان یکی از مشتری‌ها یک کاغذ چاپی آورد و گفت لطفاً این را نصب کنید تا ثواب این کار خیر به روح پدر و مادر مرحومم برسد. بعدها آن کاغذ پاره شد و خودمان آن متن را به‌ صورت بنر چاپ کردیم و به دیوار زدیم.

وی ادامه داد: مردم پیش از این بیشتر به دیوار مهربانی کمک می‌کردند؛ اما این روزها کمک‌ها کمتر شده است. با وجود این ما خودمان روزی سه ساندویچ را رایگان می‌دهیم.

شیرزاد در پاسخ به این پرسش که آیا افراد مشخصی برای دریافت غذای رایگان به شما مراجعه می‌کنند، عنوان کرد: افراد مشخصی برای دریافت ساندویچ رایگان نمی‌آیند. گاهی این ساندویچ‌ها را به برخی از زائران که کیف پولشان را گم کرده‌اند، می‌دهیم. بعضی وقت‌ها هم به مشتری‌هایی که خودمان تشخیص می‌دهیم نیازمند هستند و وضعیت مالی خوبی ندارند، غذا و نوشابه رایگان یا با تخفیف می‌دهیم.

وی درباره اینکه آیا دستفروشان و متکدیان هم غذای رایگان می‌گیرند، گفت: نه اینجا دستفروش‌ها وضع مالی‌شان از ما بهتر است. روزی ۴ یا ۵ میلیون پول خرد می‌آورند تا برایشان با پول درشت عوض کنیم.

شیرزاد در پاسخ به این پرسش که چرا همسایه‌هایتان از دیوار مهربانی شما خبر ندارند، بیان کرد: مشتری‌هایمان بیشتر از همسایه‌ها از دیوار مهربانی باخبر هستند. 

برخی مشتری‌هایمان که نزدیک حرم مطهر مغازه دارند، وقتی زائری دنبال غذای رایگان می‌گردد، ما را معرفی می‌کنند.

وی درباره میزان کمک‌های مردم در گذشته خاطرنشان کرد: در ابتدای راه‌اندازی دیوار مهربانی که کمک‌های مردم بیشتر بود، بخشی از آن پول‌ها را به کارت دخترم که در آزمایشگاه جهاد دانشگاهی کار می‌کند، می‌ریختم تا به بیماران نیازمند کمک‌ کند. بعضی وقت‌ها برای هزینه دکتر هم خرج می‌شد. سال ۱۴۰۰ یک زائر عمانی که فارسی بلد بود، با خواندن بنر ۳۰۰ دلار کمک کرد و همان پول برای هزینه عمل جراحی یک بیمار نیازمند خرج شد.

شیرزاد ادامه داد: کمترین میزان کمک به دیوار مهربانی هزار تومان و بیشترین کمک هم ۵ میلیون تومان و همین ۳۰۰ دلار بوده است. بعضی‌ها باقیمانده پول غذایشان را نمی‌گیرند و می‌گویند بگذارید برای دیوار مهربانی و من هم تمام این موارد جزئی را یادداشت می‌کنم تا در این راه خرج کنیم.

با آقای شیرزاد خداحافظی و برایش آرزوی برکت می‌کنم. در راه به این می‌اندیشم چقدر مسیری که در گذشته برای دیوار مهربانی تعریف کرده بودیم، اشتباه بود؛ زیرا هدف آن‌ها رسیدگی به فقیرانی بود که شاید در ظاهر اظهار فقر می‌کردند و در باطن قصه‌هایشان متفاوت بود. به احتمال زیاد برای همین آن دیوارهای مهربانی پابرجا نماند؛ چرا که به نیازمند واقعی کمک نمی‌کرد.

نکته جالب قصه این فست‌فودی هم این است با وجود اینکه بانی راه‌اندازی دیوار مهربانی‌ها یکی از مشتری‌های این مغازه بوده؛ اما همت صاحب مغازه برای ادامه دادن این سنت زیبا جای قدردانی دارد که با همه بالا و پایین‌های اقتصادی، خودش را موظف می‌داند براساس همان نیت بانی به مردم کمک کند و این مسئله نوع‌دوستی صاحب مغازه را می‌رساند. کاش این سنت زیبا با جلوه‌های جدید خودش بار دیگر رونق بگیرد و مردم نگذارند چراغ این کار خیر خاموش شود.